De Doorbraak-redactie: witte wijndrinkende heren?
Kwade tongen beweren dat de redactie van Doorbraak bevolkt is met oudere, witte heren die graag wijn drinken. Voorts wordt er een onderscheid gemaakt tussen degenen die zinnige praat verkopen, en degenen wier business eerder in het prietpraatmodel ligt.
Nagels met koppen?
Als fervent lezer van vele media, waaronder zeker en vooral Doorbraak, kan een simpele hoofding van een nog simpeler dagblad me uit mijn tent lokken. Nagels met koppen hoeven ze niet te slaan, maar als ik dan spontaan denk: ‘Tommeke, Tommeke, wat doe je nu?” dan mag je er zeker van zijn dat ik erover peis.
Maar ik ben niet alleen. De Doorbraak Wijn-redactie is een tweekoppig monster, met Wouter Denul en mezelf in de hoofdrol. Wouter en ik bekijken het politieke spektakel enzigszins vanaf de zijlijn. We beschouwen het gebekvecht. Nemen nog niet dadelijk een stelling in.
Maar dan blijkt plotseling het ‘wijn drinken’ een onderscheidend kenmerk te vormen tussen de ‘goeden’ en de – ahum – ‘minder begenadigden’. Daar maakt onze nagelaar iets los in mij. Vermoedelijk eveneens bij het andere hoofd van ons monster.
Ik moet bekennen dat ik een wijnliefhebber ben. Iedereen heeft recht op zijn/haar afwijkingen. Andere mensen met een voorkeur voor coca cola, whisky, heineken, vodka, rhum, thee,… mij niet gelaten. Vogeltje, gebekt, maak een zin met.
Maar serieus? Om zo maar even het wijn drinken te koppelen aan het schrijven voor Doorbraak? En dan nog sterker: wie wijn drinkt én voor Doorbraak schrijft, die kan nog gered worden van het hellevuur, als hij/zij zich maar tijdig bekeert. Tss.
Nogal wat van mijn vrienden denken dat ik een uitermate cerebraal iemand ben: iemand die enkel met zijn verstand ‘voelt’ en niet verder. Ik geef toe dat dat in zekere mate waar is, in elk geval buiten mijn persoonlijke kring – mijn beste vrienden kennen me beter dan dat. Maar ik vind het op zijn minst hekelijk dat we als wijndrinkers in een vakje stopt worden van grijsaards die totaal niet ‘mee’ zijn met de moderne maatschappij.
Daarom deed ik een kort en beperkt onderzoek naar de wijndrijfveren van de redactie van Doorbraak. Het resultaat was even onverwacht als concreet. Een tiental van de geëerde dames en heren wijnschrijvers-van-Doorbraak verlaagde zich ertoe, enkele vragen te beantwoorden. Het zijn niet de minste.
Vooreerst enkele demografische criteria, vervolgens gaan we de wijnkundige toer op. En, voor wie preken van de kansel maar niets vindt: u kunt dadelijk uw duit in het zakje doen en deelnemen aan onze bevraging.
Een kenschets
Maar liefst acht van de respondenten vereenzelfdigden zich met het mannelijk geslacht. Eentje bedacht zich met de titel ‘vrouw’, en nog een andere vond zich in geen van de opties terug, hoewel ik die, puur omwille van van het onderzoek, voldoende breed had gelaten.
Qua huidskleur hadden we 9 blanken en één ‘andere’, ‘wit’ werd nooit gekozen. Ik vermoed dat nogal wat respondenten een kleurenstaalkaart geraadpleegd hebben en nergens hun huid terugvonden in het witboek van de schilder, dat uit meer dan vijftig tinten wit bestaat. Maar dus blijkbaar géén ervan vergelijkbaar met de huidskleur van iemand die je in een Vlaams dorp of stad tegen het lijf loopt. Of neem ik de steekproef hier voor werkelijkheid?
De drinkers
Veel verder dan dit wilde ik ook niet gaan, stel je voor dat je de privacycommissie, of, nog erger, de woke-bende tegen je krijgt? Nee, dan trachtte ik maar de diepste wijnroerselen bloot te leggen die onze Doorbraakschrijvers dagelijks kwellen. Het beperkte onderzoekje dat ik voerde, bracht deze schokkende resultaten aan het licht.
De helft (!) gaf toe zich dagelijks richting wijnkelder te begeven, om aldaar een fles te kiezen en die met al dan niet aanwezig zijnde kennis te ontkurken en savoueren. Geef toe, als dit representatief is voor de Doorbraakredactie, en je moet bekennen dat ongeveer de helft ervan bestaat uit would-be-AA’ers, dan moeten er toch betere dagen in je leven gepasseerd zijn?
Vervolgens polste ik naar de witte en rode druiven waarin onze auteurs geïntereseerd zijn. In wit: chardonnay? riesling? albarinho? sauvignon blanc of nog andere? In rood: cabernet sauvignon? syrah? nebbiolo of sangiovese? De resultaten waren uiterst divers, met vele voorkeuren, maar als algemene teneur: ‘geen idee!’. Dan maar ‘als het lekker is, maakt het me niet uit?’
Eenzelfde resultaat met de scores van de landen en streken: enkele combinaties zijn populair, maar het meest populaire antwoord is ‘geen idee’. Hebben ze echt geen idee, of maakt het gewoon niet uit, als het maar lekker is? Een interview in de diepte dringt zich op!
Bij welke gelegenheden vinden onze Doorbrakers een glas wijn een goed idee? Slechts enkelen dachten aan exact één gelegenheid (keuken of restaurant), de meerderheid zag het breder en vond wijn wel oké bij vrienden, op een zomers terras, of zelfs in de slaapkamer. Perverten.
Een interview
Gelukkig wilde de helft een interview doen rond hun wijnkeuzes, in een volgende editie. U weze gewaarschuwd: het komt eraan. Ondertussen vraag ik me af hoe het gesteld is met de lezers van Doorbraak Wijn. Ook allemaal oudere witte heren, waarvan slechts de wijndrinkenden van het hellevuur gered kunnen worden?
Geef hier een reactie op dezelfde vragen: https://forms.gle/TLghhDbvKMX6V37z9
We verwachten uw antwoord uiterlijk op 1 november. Na die datum mag u natuurlijk nog altijd uw mening koesteren over dit onderwerp, maar is een mooie kans verkeken om ze te vertolken.
