José Lemahieu kersvers ereburger Heuvelland (luik 2)
Het perspectief van Pieter Verheyde
“Ik vind het altijd grappig als de Fransen hier komen, en ze willen een buitenlandse wijn drinken: dan zeg ik drink een Franse!”. Aan het woord is Pieter Verheyde van het Watouse restaurant Terminus, dat zijn naam ontleent aan de ligging: net voor de skreve.
Was jij een van de eerste fans van Heuvellandse wijnen?
Ik was natuurlijk fan van de gebruikelijke wijnen zoals Monteberg en Entre-Deux-Monts. In het begin was ik eerder sceptisch ten opzichte van de wijnen van d’Hellekapelle. Ik had ze stiefmoederlijk behandeld. Maar toen ik ze samen met Stefaan Soenen proefde, was ik toch gegeneerd. Toen ik Michel zijn wijnen beter leerde kennen, heb ik ook zijn wijnen zoals het Koolwitje op de kaart staan. Soms ontdek ik ook nieuwe wijnen: bijvoorbeeld Neuve-Eglise van Fred Debruyne, waar we met een groep sommeliers waren, en dan proef je. Ik concludeerde dat niet alles wat ik ooit ontdekte, op mijn wijnkaart moest staan, maar toch wel enkele…
Geef eens een inkijk in je wijnkaart: welke wijnen van eigen bodem vinden we terug? Varieer je daarin ook? Stem je “de keuken” erop af of is het eerder andersom?
Even dit: het is belangrijk dat de wijn op de kaart van restaurants staat. Als een particuliere klant een wijn koopt, dan verdwijnt die in de kelder. Op restaurant wordt die wijn gedeeld en dat is toch wel anders. (grijslachje) En natuurlijk moet ook de horeca zijn facturen betalen!
De keuken afstemmen op de wijnen, dat doe ik nooit. Als de wijn groot is, pas hij bij vele gerechten. Als de wijn lekker is, ook.
Wat ik haat, is afgoderij. De wijn moet lekker zijn, moét. Als ik soms zie hoe moeilijk het is om bij domeinen binnen te geraken… Voor mij mag de ‘cerebrale mens’ een extraatje hebben, maar de wijn moet nog altijd wel in de eerste plaats drinkable zijn.
Hoe promoot jij de Heuvellandse wijnen in je restaurant?
Nog zo een idee: in Oostenrijk heb je vaatjes met jonge wijn, die recht van de tap geschonken worden. Dat prikkelt de nieuwsgierigheid van de gasten als je rondgaat in je café. Wijn van de Rodeberg, de Zwarteberg, de Scherpeberg… ’t zit nu al een paar maanden in mijn hoofd, binnenkort is ’t er.
Intermezzo door José: “Als je bijvoorbeeld naar Bourgogne of Champagne reist, en je kunt daar de wijnen van de streek proeven in een restaurant, aan een mooie prijs, dan is dat toch een meerwaarde?”
Als je iets aanbiedt per glas, dan zit die wijn automatisch in de top-vijf. De ‘zak’ van de ‘patron’ vaart er wel bij, maar als je het enkel daarom zou doen, dan werd ik boekhouder en geen restaurateur. (lacht)
Intermezzo door José: “De kracht van de groep is echt dat we de horeca en de wijnbouw laten samenwerken. Als je in de horeca wijn per glas hebt, en de horeca ondersteunt dit, dan is het veel gemakkelijker…”
Belgische wijnen, hun strategische plaats op de kaart en prijszetting, hoe bekijk jij dit?
De wijnen van het Heuvelland staan bij ons op een strategische plaats. Zoals José zegt, is ook de formule per glas belangrijk. Ik wil de wijnen altijd in optimale omstandigheden aanbrengen. Dan moet je toch even kijken hoeveel wijnen je zo kunt schenken: 3, 5, 7 of meer? Je moet ze fris en vers kunnen serveren!
Daarnaast is nog “de animatie” heel belangrijk geworden want we zijn allemaal verslaafd aan onze mobile phone. De tuin, het uitzicht, de bediening… is allemaal veel belangrijker geworden. Ook de wijnkaart moeten we op die manier brengen. Vandaar dus het idee om de wijn uit het vaatje te schenken aan tafel.
Wat betreft prijs mogen de wijnbouwers toch niet vergeten waar ze vandaan komen. Ze moeten ook vooral zichzelf zijn en geen wannabe-bourgogne.
Merk je dat dit aanslaat? Bij wie wel en bij wie minder?
Dat slaat aan, door een combinatie tussen promotie die we maken en het toerisme dat opgang maakt. Wij zitten in het Heuvelland waar Limburg was in de jaren 1980. De mensen komen hier voor rust en die vinden ze ook. We hebben ook mooie producten zoals hopscheuten in Poperinge en asperges aan de kust, en nu kunnen de toeristen dus ook de wijnen ontdekken.
Zo is dat, Pieter. Met die opmerking sluiten we deel 2 van het drieluik af. Volgende nieuwsbrief laten we Martin Bacquart aan het woord die het wijndomein Entre-Deux-Monts leidt. Deel 1 kunt u hier lezen.
