Hoe verleid je een wijnjournalist?
Enkele weken geleden krijg ik een bericht van een belangrijke Zuid-Franse wijnproducent met de vraag of ze me een staalfles mogen opsturen van hun rosé.
Natuurlijk mag dat. Het garandeert enkel niet dat ik ook over die wijn ga schrijven.
Nu viel er eergisteren een boeket rozen in mijn bus, van diezelfde producent. Met de aankondiging dat de fles spoedig zou volgen, maar dat de rozen me tenminste bij de les zouden houden.
Aanvankelijk vond ik het een beetje vreemd: half uitgedroogde rozen in een kartonnen doos in de brievenbus? Het leek me meer een reddingsoperatie voor de arme bloemen. Ondertussen hebben ze water gekregen en verkeren ze in veel betere toestand dan gisteren. De beloofde fles rosé is ook gearriveerd: in een prachtige transparante fles waarvan de bodem een rozenmotief vertoont. De boodschap is consistent, al kon de uitvoering beter.
Het is zeker een uitgekiende strategie, ontsproten aan het marketingbrein van een professioneel bureau. Maar heeft het ook impact? Ik stel me de vraag. Om op te vallen, moet je doen wat anderen niet doen. Wijnjournalisten worden continu belaagd door een pijlenregen aan marketing. Het is goed dat de consument dat weet, zodat hij ook de daaruit voortspruitende schrijfsels op hun waarde kan beoordelen. Hier volgen de drie meest gebruikelijke tactieken die wijnproducenten en hun marketingbureaus gebruiken om wijnjournalisten aan het schrijven te krijgen.
Persreizen en wijntours aanbieden
Als wijnjournalist word ik regelmatig uitgenodigd voor persreizen en wijntours door wijnproducenten en marketingbureaus. Het klinkt misschien als een droom – gratis reizen, prachtige wijngaarden, en onbeperkte hoeveelheden wijn – maar er zit een duidelijke agenda achter deze uitnodigingen.
De strategie is simpel: wijnproducenten willen dat we hun wijnen proeven, hun wijngaarden bewonderen, en vervolgens lovend schrijven over hun producten. Ze weten dat een positieve recensie in een invloedrijk wijnmagazine of een populaire blog de verkoopcijfers aanzienlijk kan verhogen.
Tijdens deze persreizen worden we als journalisten in de watten gelegd. We verblijven in luxe-accommodaties, worden rondgeleid door pittoreske wijngaarden, en krijgen exclusieve proeverijen aangeboden. De wijnproducenten en hun marketingteams zijn er alles aan gelegen om een onvergetelijke ervaring te creëren. Ze hopen dat we, overweldigd door de gastvrijheid en de sfeer, geneigd zijn om hun wijnen te prijzen in onze artikelen.
Maar je beseft dat deze reizen niet louter uit altruïsme worden georganiseerd. Elk wijngaardbezoek, elk diner met de wijnmaker, is een zorgvuldig geplande zet in een groter marketingplan. Het doel is duidelijk: een gunstige recensie krijgen. En laten we eerlijk zijn, het werkt. Na een paar dagen van genot in een prachtige wijnregio, is het moeilijk om niet positief te zijn over de wijnen die je hebt geproefd, vooral als je met een koffer vol gratis flessen naar huis gaat.
Toch moeten we als journalisten onze professionele integriteit bewaren. Het is onze taak om objectief te blijven, zelfs als we worden verleid door gratis reizen en luxueuze ervaringen. Maar de verleiding is groot en de wijnproducenten weten precies welke snaren ze moeten raken. Persreizen en wijntours zijn dan ook een doeltreffend instrument om ons, de wijnjournalisten, te beïnvloeden en ons zo ver te krijgen dat we over hun wijnen schrijven.
Exclusieve proeverijen en evenementen organiseren
Mijn agenda staat vol met uitnodigingen voor exclusieve proeverijen en evenementen, georganiseerd door wijnproducenten en hun marketingbureaus. Het lijkt wel of ik elke week wordt uitgenodigd om deel te nemen aan een of andere luxueuze aangelegenheid. Dit is natuurlijk geen toevalligheid; het is een weldoordachte strategie om ons te verleiden tot positieve berichtgeving over hun wijnen.
Deze exclusieve evenementen zijn zorgvuldig georkestreerd om indruk te maken. Denk aan statige landhuizen, verfijnde diners bereid door topchefs, en uiteraard een overvloed aan wijn van de allerbeste jaargangen. Alles is tot in de puntjes geregeld om ons, de wijnjournalisten, een onvergetelijke ervaring te bezorgen. En de boodschap is duidelijk: als we ons goed vermaken en onder de indruk zijn, schrijven we waarschijnlijk lovende recensies.
Tijdens deze proeverijen krijgen we vaak de kans om niet alleen de wijnen te proeven, maar ook om te spreken met de wijnmakers zelf. Dit geeft een persoonlijk tintje aan het verhaal en maakt het nog verleidelijker om een positief artikel te schrijven. Een directe quote van de wijnmaker kan immers net dat extra beetje authenticiteit en diepte aan ons stuk toevoegen.
Maar laten we eerlijk zijn, deze exclusieve uitnodigingen zijn verre van onschuldig. Ze zijn een sluwe manier om onze objectiviteit te beïnvloeden. Na een avond vol culinaire hoogstandjes en verfijnde wijnen is het moeilijk om kritisch te blijven. Het idee is simpel: hoe meer we genieten, hoe positiever onze artikelen zullen zijn. En natuurlijk helpt het ook dat we vaak naar huis gaan met een doos vol gratis flessen, een subtiele herinnering aan de avond en een impliciete aansporing om positief te schrijven.
Het is een spel van verleiding en beïnvloeding, en als journalisten moeten we ons hiervan bewust zijn. Ons vak vereist dat we kritisch blijven, zelfs wanneer we omringd worden door luxe en verfijning. Maar het is een uitdagende balans, en de wijnproducenten weten precies hoe ze ons kunnen bespelen. Exclusieve proeverijen en evenementen zijn dan ook een beproefde en effectieve manier om ons, de wijnjournalisten, zover te krijgen dat we over hun wijnen schrijven, en vaak met meer lof dan we misschien zouden doen zonder de “rode loper”-behandeling.
Gratis monsters van nieuwe en exclusieve wijnen verstrekken
Mijn postvak is regelmatig gevuld met verrassingen: flessen wijn, vaak van nieuwe of beloftevolle jaargangen, zorgvuldig verpakt en vergezeld van uitgebreide perskits. Dit klinkt misschien als een droom, maar deze gratis monsters zijn een uitgekiende techniek van wijnproducenten en hun marketingbureaus om ons te verleiden tot het schrijven van positieve recensies.
Het concept is eenvoudig: stuur de journalist een fles van je beste wijn en hoop dat ze zo onder de indruk zijn dat ze erover schrijven. Het is een klassieke aanpak die inspeelt op onze nieuwsgierigheid en ons verlangen om als eersten iets nieuws te ontdekken en te delen met ons publiek. En laten we eerlijk zijn, het werkt vaak wonderwel.
De kunst van het verstrekken van deze gratis monsters ligt in de presentatie. Een fles wijn alleen is niet genoeg. Er moeten verhalen bij, een uitgebreide beschrijving van de wijngaard, het productieproces, en natuurlijk een persoonlijke noot van de wijnmaker zelf. Deze details voegen een laag van authenticiteit en betrokkenheid toe, waardoor wij, de journalisten, het gevoel krijgen dat we iets bijzonders in handen hebben.
Maar laten we niet naïef zijn: deze vrijgevigheid is geen altruïstische daad. Het doel is duidelijk: een positieve recensie krijgen. De producenten en marketingbureaus weten dat een lovend artikel kan leiden tot verhoogde verkoopcijfers en een verbeterde reputatie. Het is een investering die ze maar al te graag maken, wetende dat een gratis fles hier en daar een waardevolle return on investment kan opleveren.
Het is ook geen toeval dat deze monsters vaak exclusief zijn of moeilijk te verkrijgen. Het exclusieve karakter speelt in op ons verlangen om unieke inhoud te bieden aan onze lezers. Een wijnjournalist die kan schrijven over een wijn die nog niet op de markt is, heeft een streepje voor. En dat is precies waar de producenten op mikken: ons een primeur geven in ruil voor publiciteit.
Ik ben me er terdege van bewust dat deze vrijgevigheid een doel dient. Het is een geraffineerde manier om mijn objectiviteit te beïnvloeden, en het vraagt om een kritische blik om niet simpelweg meegezogen te worden in de stroom van lofuitingen. Gratis monsters van nieuwe en exclusieve wijnen zijn een slimme en effectieve techniek om ons, de wijnjournalisten, zo ver te krijgen dat we over hun producten schrijven – en vaak met meer enthousiasme dan we misschien zouden doen zonder de verleidelijke smaak van die gratis flessen.
Er zijn ook journalisten die het omdraaien en die bij de producenten flessen opeisen. Gelukkig is dat een kleine minderheid. Maar laat ons niet blind zijn voor de realiteit: als je gezien wordt als influencer, dan worden kosten nog zweet gespaard om je zover te krijgen dat je over een product positief schrijft. Ik doe alleszins mijn best om het objectief te houden.
