Wijn voor foodies
Dag Kristel
in plaats van een gewone boekbespreking te maken, dacht ik: ‘hey, een open brief, is dat niks’? Zeker gezien de ongewone openheid van politici en andere publieke figuren de laatste tijd.
Ongetwijfeld herinner je je onze (lange) gesprekken over het schrijven van een boek. Je wist van in het begin dat een boek ‘nuttig’ zou zijn, zowel voor de brede wijnwereld als voor je eigen rol. Een rol die vanzelfsprekend is.
Er is immers altijd nood aan sprekers die precies zijn maar toch niet té. Je moet ook de controverse aandurven, want voor elke tegen is er wel een voor.
En zo ken ik Kristel wel: uitgesproken, maar met respect voor wie anders oordeelt. De nuance is overigens vaak dat de schotel het glas verandert. Het lijkt een open deur, maar ze kan niet genoeg ingetrapt worden.
Wijn voor foodies doet dat met zachte kracht. Je belofte is om ons te leren hoe we wijn en eten kunnen combineren? Een vluchtige blik door je pennenvrucht stelt me alvast niet teleur. Het basismodel van 3×3 wijnen en evenzovele gerechten zit ingeweven in zowat elk hoofdstuk. Het is een simpel model maar dan toch weer niet té simpel. Bovendien is het breed toepasbaar, zowel voor rode als voor witte wijn (al is het schema iets beperkter voor mousserende wijnen) en kun je het evengoed toepassen op het gerecht.
De belofte is zelfs dat de wijnen uit één vakje goed samengaan met de gerechten uit het overeenkomstige vak. Er zit zeker iets in en voor een ruwe benadering ga ik er meer dan een eind in mee.
Graaf ik wat dieper, dan vind ik weer andere edelsteentjes.
Voorbeeld? In de beschrijving van aromatische witte wijnen wordt de Argentijnse torrontes naast riesling getoond. Laat nu net dat het voorwerp geweest zijn van een discussie in onze wijnclub: ik had het véél te gemakkelijk gemaakt, want dit was overduidelijk riesling. Quod non. Rarara wat er dan wel in het glas zat…
Maar helemaal kom je op dreef wanneer je de wijnen combineert met gerechten. De contrastrijke foto’s doen de gerechten alle eer aan. Ik krijg er zowaar honger van. Of tenminste toch – om het in het mooi Vlaams te zeggen – goesting.
Ook hier weer enkele voorbeeldjes die staven wat ik beweer.
Op bladzijde 204 deel je gerechten in volgens “gewicht”: de lichtgewichten zijn dan frisse slaatjes of oesters. Bij de middelzware gerechten hebben we kazen, of pasta met roomsaus, tot vitello tonato. De zwaargewichten worden vertegenwoordigd door sterke kazen, stoofpotten met wild, stevig gekruide gerechten en zoetere bereidingen zoals konijn met pruimen.
Mooi, want eenvoudig (je gooit heel wat verschillende zaken op één hoop) maar toch geef je goed wijnadvies: bij de lichtere gerechten past wijnstijl 1 (champagne, lichtere gerechten), terwijl stijl 3 roept om stevigere, wat zoeter aandoenende wijnen zoals grenache. Een klein puntje van kritiek? Geef de beschrijving van de wijnstijlen er dadelijk bij.
Maar ik snap je opzet: in nog geen 300 bladzijden heb je heel wat theoretische en ook praktische info verschaft aan het doelpubliek: de ‘foodie’ die van wijn houdt, maar evenzeer aan de ‘winey’ die voedsel waardeert. Iets in mij zegt dat ze elkaar sterk overlappen.
Ik wens alle wijn/foodliefhebbers toe dat ze je boek mogen lezen, en tot gauw!
met hartelijke groeten
Peter.
Praktische info
- Titel: Wijn voor foodies
- Type: hardcover
- Aantal blz 285
- Fotografie Wout Hendrickx
- ISBN ISBN 978-90-289-7987-1
- Verkoopprijs €29,50
